Kardynałolotek 2014

Papież Franciszek zapowiedział, że na 22 lutego zwoła Konsystorz, podczas którego mianuje nowych kardynałów. Do zapowiedzianego terminu zostało jeszcze ponad dwa miesiące, ale już dzisiaj chcemy spróbować naszej tradycyjnej zabawy w przewidywanie nominacji. Nowy papież dał nam już wiele sygnałów, że należy spodziewać się zmian także w kolegium kardynałów, ale jak głębokie one będą, tego nie wiemy. Stąd typowanie w tym roku jest wyjątkowo trudne. Jednak próbujemy przy założeniu, że papież w niewielkim stopniu, ale jednak przekroczy  limit 120 elektorów mianując więcej niż 12 kardynałów z prawem głosu. Wśród potencjalnych nominatów starszych niż 80 lat proponujemy tylko jednego, melchickiego patriarchę Antiochii. Nie przewidujemy Polaków wśród nowych kardynałów. Oczywiście poniższą listę będziemy pewnie jeszcze poprawiać w miarę jak będziemy zbliżać się do terminu konsystorza.

Kuria

1. Pietro Parolin (58 l.), Sekretarz Stanu
2. Gerhard Ludwig Müller (66 l.), prefekt Kongregacji Nauki Wiary
3. Beniamino Stella (72.l), prefekt Kongregacji Duchowieństwa
4. Lorenzo Baldisseri (73l.), sekretarz generalny Synodu Biskupów

Europa

5. André-Joseph Léonard (72 l.), arcybiskup Mechelen i Brukseli
6. Braulio Rodríguez Plaza (69 l.), arcybiskup Toledo i prymas Hiszpanii
7. Vincent Nichols (68 l.), arcybiskup Westminsteru

Azja

8. Andrew Yeom Soo-jung (70 l.), arcybiskup Seulu

Afryka

9. Jean-Pierre Kutwa (68 l.), arcybiskup Abidżanu
10. Francisco Chimoio OFM Cap. (66 l.), arcybiskup Maputo

Ameryka Północna

11. Gérald Cyprien Lacroix ISPX (55 l.), arcybiskup Quebecu
12. William Edward Lori (63 l.), arcybiskup Baltimore

Ameryka Południowa

13. Mario Poli (66 l.). arcybiskup Buenos Aires
14. Orani João Tempesta (63 l.), O. Cist., arcybiskup Rio de Janeiro
15. Oscar Julio Vian Morales SDB (68 l.), arcybiskup Gwatemali

Kościoły wschodnie

16. Grzegorz III Laham (80 l.), melchicki patriarcha Antiochii (bez prawa głosu)
17. Światosław Szewczuk (43 l.), arcybiskup większy kijowsko-halicki

Misiowi faworyci: Angelo Bagnasco.

Dziś kolejny niebanalny kardynał: Angelo Bagnasco, arcybiskup Genui i przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch, o którym Misie pisały już jakiś czas temu.
Podobnie jak kard. Piacenza, bohater jednego z poprzednich naszych wpisów, Bagnasco jest genueńczykiem i jednym z siriboys, czyli wychowanków legendarnego arcybiskupa Genui kard. Giuseppe Siriego (patrz wpis o kard. Piacenzy). 
Początkowo pracował w genueńskiej kurii stojąc na czele referatów liturgicznego i katechetycznego, wykładał na miejscowym uniwersytecie katolickim oraz prowadził pracę duszpasterską wśród studentów.
W 1998 r. został biskupem północnowłoskiego Pesaro a w roku 2000 po podniesieniu do rangi archidiecezji został pierwszym metropolitą tego miasta.
W 2003 r. przeniesiony na stanowisko biskupa polowego armii włoskiej.
W tym czasie nadzorował też w imieniu Konferencji Episkopatu Włoch należący do niej dziennik L'Avvenire.
w 2006 r. Benedykt XVI mianował go arcybiskupem rodzinnej Genui na miejsce obejmującego stanowisko sekretarza stanu Tarcisio Bertonego a w 2007 r. włączył do Kolegium Kardynalskiego.
W tymże samym 2007 r. papież mianował go również przewodniczącym Konferencji Episkopatu Włoch.
Warto zwrócić uwagę na wyniesienie go przez Benedykta XVI do najwyższych godności we włoskim Kościele bo Bagnasco nigdy nie był człowiekiem wpływowego sekretarza stanu kard. Bertone a z czasem zaczął uchodzić za jego głównego przeciwnika.
Bagnasco był znacznie mniej niż kard. Bertone skłonny do kompromisów z włoskim światem polityki i do fraternizowania się z Silvio Berlusconim co doprowadziło do niemal otwartego sporu między oboma kardynałami.
W sytuacji, w której wielu kardynałów niemal otwarcie obwinia kard. Bertone o skandale w kurii rzymskiej w czasie pontyfikatu Benedykta XVI Angelo Bagnasco może się wydawać najlepiej powołanym do posprzątania po sekretarzu stanu.
Zawsze otwarcie występował w obronie praw małżeństwa i rodziny i w ogóle cywilizacji życia. Spotkały go za to pogróżki ze strony środowisk homoseksualnych a sam kardynał otrzymał policyjna ochronę.
Był jednym z najsilniejszych sojuszników Benedykta XVI w jego walce o odnowę katolickiej liturgii.
Ma 70 lat.
    

Misiowi faworyci: Juan Luis Cipriani Thorne

Dzis kolejny z kardynałów niebanalnych a przez media pomijanych: Juan Luis Cipriani Thorne, arcybiskup - metropolita peruwiańskiej Limy.  

Niebanalna jest jego młodość nietypowa dla przyszłego kapłana: członek reprezentacji narodowej Peru w koszykówce a następnie absolwent wydziału inżynierii przemysłowej Uniwersytetu w Limie.
Członek Opus Dei, najpierw jako numerariusz, a potem jako kapłan Stowarzyszenia  Kapłańskiego Świętego Krzyża.
Biskup od 1988 r., arcybiskup Limy od 1999 r., kardynał od 2001 r.  

Bardzo aktywny w zwalczaniu lewackiego terroryzmu. Swoją aktywność posuwający nawet do akceptacji kary śmierci dla przywódców organizacji zbrojnych.
Nieugięty również w rządach powierzonym sobie Kościołem: w 2008 r. zakazał komunii na rękę w swojej archidiecezji a w 2012 doprowadził do odebrania Papieskiemu Uniwersytetowi Katolickiemu w Limie prawa do używania obu przymiotników ze względu na głoszenie na nim poglądów sprzecznych z nauką Kościoła. W tej ostatniej sprawie miał podobno zetrzeć się z prefektem Kongregacji Doktryny Wiary abp. Gerhardem Ludwigiem Müllerem.

Ma 69 lat.

Misiowi faworyci: Mauro Piacenza

Dziś kolejny z serii kardynałów, o których mało przeczytacie w mediach, a na których warto zwrócić uwagę.

Zanim Mauro Piacenza trafił do pracy w Kurii Rzymskiej, przez całe swoje kapłańskie życie był  związany z Genuą. Wyświęcony na kapłana przez długoletniego arcybiskupa Genui, legendarnego kard. Giuseppe Siriego, wielkiego obrońcę tradycyjnego nauczania katolickiego i tradycyjnej dyscypliny kościelnej w okresie posoborowego zamętu. Kard. Siri sam był bardzo blisko tronu papieskiego, a w październiku 1978 r. jego poparcie zdecydowało o wyborze Karola Wojtyły. Dziś z woli Benedykta XVI  wiele osób z kręgu kardynała Siriego zajmuje kluczowe stanowiska w Kościele.    
Mauro Piacenza w Genui był m. in. wykładowcą kultury współczesnej i historii ateizmu w Liguryjskim Instytucie Studiów Kościelnych, jak również katechetą w kilku szkołach średnich.
W rzymskiej Kongregacji ds. Duchowieństwa od 1990 r. przeszedł wszystkie szczeble urzędnicze aż do kardynała - prefekta, którym został w 2010 r. Ta ostatnia nominacja była o tyle nietypowa, że rzadko zdarza się, by papież mianował prefekta kongregacji spośród jej aktualnych pracowników. Można zakładać, że to odejście od dotychczasowej praktyki świadczy o wyrobionej pozytywnej opinii Benedykta XVI o przymiotach Piacenzy, któremu papież powierzył kierownictwo tak newralgicznej w dobie wszechstronnego kryzysu tożsamości kapłańskiej (afery pedofilskie to najbardziej jaskrawy, ale nie jedyny tego kryzysu przykład) dykasterii.
Jako prefekt kard. Piacenza dał się poznać jako człowiek świadomy (i nie bojący się powiedzieć głośno!) przyczyn upadku wielu kapłanów oraz zdeterminowany, by być skutecznym w zapobieganiu tym upadkom.  Nie tylko mówi, ale także bardzo konkretnie i długofalowo działa.
Dla niektórych ważną rekomendacją może być gorąca pochwała niektórych działań kardynała ze strony przełożonego  generalnego FSSPX.
Polscy czytelnicy mają szansę zapoznać się z myślą kardynała dzięki wydaniu po polsku książki z jego refleksjami. Informatorzy donieśli misiom, że polski mejnstrim kościelno - kurialny próbował stosować obstrukcję wobec jej wydania - tak bardzo słowa kardynała odległe są od urzędowego, polskokościelnego optymizmu.
Tutaj znaleźć można zebrane w jednym miejscy liczne wypowiedzi kardynała.

Misiowi faworyci: Robert Sarah

W mediach głównego nurtu Scola pogania Ravasiego, nazwiska Quelleta i Turksona są odmieniane przez wszystkie przypadki; nasi bracia tradsi ekscytują się z kolei Ranjithem i Burkem. Tymczasem Misie zwracają uwagę na kandydatów ciekawych, ale pomijanych w większości analiz.


Dziś Robert Sarah. Przez kilkadziesiąt lat uczestnik zmagań Kościoła w Gwinei z autorytarnym, islamskim i mocno zabarwionym marksizmem reżimem Ahmeda Sékou Tourégo i  jego następców - najpierw jako młody uczeń niższego seminarium duchownego zamkniętego przez władze a w końcu jako arcybiskup Konakry, którym został w  wieku 34 (!) lat i którym był przez lat 22 (1979 - 2001). Wieloletni przewodniczący Konferencji Episkopatu Gwinei.

Od 2001 r. w Kurii Rzymskiej, najpierw jako sekretarz Kongregacji Ewangelizacji Narodów a od 2010 r. jako kardynał i przewodniczący Papieskiej Rady Cor Unum, zajmującej się koordynowaniem papieskiej pomocy humanitarnej.

Warto zwrócić uwagę, że Benedykt XVI podniósł go do godności kardynała niemal natychmiast po mianowaniu go przewodniczącym wspomnianej rady, podczas gdy ten stopień urzędników kurialnych na purpurę kardynalską musi czekać wiele lat albo nie otrzymuje jej wcale. Jeśli papież zdecydował się na tak szybki jego awans wbrew precedensom z całą pewnością musiał mieć wyrobione zdanie o jego przymiotach.

Dwadzieścia dwa lata jako biskup diecezji w afrykańskim, w większości islamskim kraju, dwanaście lat na kierowniczych stanowiskach w Kurii Rzymskiej.

Dwa licencjaty (czyli po kościelnemu coś między magisterium a doktoratem): z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie i z  biblistyki we Franciszkańskim Studium Biblijnym w Jerozolimie.

A na dodatek ma dopiero 67 lat. 

Kto ma prawo zostać papieżem?

Kwestia wydawać się może akademicka, bo od wyboru Urbana VI w 1378 r. kardynałowie wybierali papieża zawsze spośród swojego grona, tym nie mniej była to jedynie niepisana tradycja a od poniedziałku należy mieć dystans do nawet najbardziej czcigodnych precedensów.

Nie wyjaśniają tego wprost ani konstytucja apostolska bł. Jana Pawła II Universi Dominici Gregis ani motu proprio Benedykta XVI Constitutiones Apostolica - czyli dwa akty będące podstawą prawną przebiegu marcowego konklawe.

Tym nie mniej wydaje się, że wyjaśnione jest to pośrednio co prawda, ale jednak jasno. Punkt 4 Universi Dominici Gregis mówi bowiem wyraźnie:

Podczas wakatu Stolicy Apostolskiej prawa wydane przez Biskupów Rzymskich w żaden sposób nie mogą być poprawiane lub zmieniane ani nie można dodać albo ująć czegoś lub dyspensować chociażby od części z nich, przede wszystkim jeśli chodzi o przepisy dotyczące wyboru Papieża. Co więcej, jeśli ewentualnie zdarzyłoby się, że uczyniono lub usiłowano by coś uczynić przeciw temu przepisowi, moją najwyższą władzą deklaruję to za niebyłe i nieważne.

Jeśli tak, to w sprawie kwalifikacji wymaganych od elekta ma zastosowanie § 1 kanonu 378 Kodeksu Prawa Kanonicznego, który mówi:

Jeśli chodzi o zdatność kandydatów do biskupstwa, wymaga się od każdego :

1° odznaczania się niezachwianą wiarą, dobrymi obyczajami, pobożnością, gorliwością dusz, pasterską mądrością, roztropnością i ludzkimi cnotami, jak również pozostałymi przymiotami, które czynią go odpowiednim do wypełniania zleconego mu urzędu, o który chodzi;

2° dobrej opinii;

3° przynajmniej trzydziestu pięciu lat życia;

4° przynajmniej pięciu lat kapłaństwa;

5° doktoratu lub przynajmniej licencjatu z Pisma świętego, teologii lub prawa kanonicznego, uzyskanego w instytucie studiów wyższych, zatwierdzonym przez Stolicę Apostolską, lub prawdziwej biegłości w tych dyscyplinach.

Czy jakiś kanonista mógłby potwierdzić nasze rozumowanie?

Czy nasi znajomi doktoryzowani prezbiterzy powinni powstrzymać się od jakichkolwiek planów dalszych niż połowa marca?  

Kim jest papież, czyli kim będzie Józef Ratzinger po godz. 20.00 28 II 2013 r.

Pełna tytulatura każdego papieża brzmi:

Biskup Rzymu 
Wikariusz Jezusa Chrystusa
Następca Księcia Apostołów
Najwyższy Kapłan Kościoła Powszechnego
Prymas Włoch
Arcybiskup i Metropolita Rzymskiej Prowincji Kościelnej, 
Głowa Państwa Watykańskiego
Sługa Sług Bożych

Od 28 II 2013 r. Benedykt XVI przestanie być papieżem a zatem przestanie być wszystkim powyżej. Będzie można mówić o nim były papież, były Biskup Rzymu, były Wikariusz Jezusa Chrystusa względnie papież senior, Biskup Rzymu Senior, Najwyższy Kapłan Kościoła Powszechnego Senior itp. Niezależnie od tego, czy były papież, czy papież senior, czy papież emeryt - wszystkie te określenia mówią o tym, kim był i jakie stanowiska zajmował. W żadnym razie nie oznacza zajmowania ich nadal pod jakimkolwiek, nawet honorowym czy kurtuazyjnym względem.

Uwaga: będzie byłym arcybiskupem metropolitą metropolii (prowincji kościelnej, czyli grupy kilku diecezji) ale nie będzie byłym arcybiskupem Rzymu, bo nie ma archidiecezji Rzymu. Diecezja Miasta albo diecezja rzymska nie jest archi - . Metropolia rzymska to rzadki przypadek metropolii w której siedziba metropolity nie jest archidiecezją (choć, żeby rzecz jeszcze bardziej skomplikować, w metropolii rzymskiej jest archidiecezja Gaety, ale nie jest siedzibą metropolity).

Po 28 II 2013 r. Józef Ratzinger nie będzie też na powrót kardynałem. Kardynałem przestał być w momencie wyboru na papieża i jeśli nowy papież na nowo go kardynałem nie mianuje to nie odzyskuje tej godności automatycznie.

Po 28 II 2013 r. Józef Ratzinger będzie natomiast nadal po prostu biskupem. Będzie miał władzę bierzmowania, udzielania święceń itp. - oczywiście tylko za zgodą biskupa miejsca, w którym ewentualnie miałby takiej posługi dokonywać.

Czy po 28 II 2013 r. Józef Ratzinger nadal będzie Benedyktem a jeśli tak, to czy z numerem XVI? Precedensy nie są jednoznaczne: Grzegorz XII w 1415 r. wrócił do swojego imienia i nazwiska sprzed wyboru. Podobnie postąpił Celestyn V w 1294 r. - ale po kanonizacji czczony jest jako św. Piotr (imię chrzestne) Celestyn (imię papieskie). Jak będzie w przypadku Józefa Ratzingera?

Zobaczymy.
 

Kardynałowie - elektorzy w dniu 28 lutego 2013 r.

Stopień Biskupów

1. Giovanni Battista Re, 79 lat, tytularny biskup Sabiny - Poggio Mirteto, emerytowany prefekt Kongregacji ds. Biskupów i emerytowany przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej
2. Tarcisio Bertone, S.D.B., 78 lat, tytularny biskup Frascati, sekretarz stanu, kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego
3. Antonios Naguib, 77 lat, emerytowany koptyjski patriarcha Aleksandrii
4. Béchara Boutros Raï, 72 lata, maronicki patriarcha Antiochii

Stopień Prezbiterów

5. Godfried Danneels, 79 lat, tytułu Św. Anastazji, emerytowany arcybiskup Brukseli i Mechelen, emerytowany prymas Belgii
6. Joachim Meisner, 79 lat, tytułu Św. Pudencjany, arcybiskup Kolonii
7. Nicolás de Jesús López Rodríguez, 76 lat, tytułu św. Piusa X na Balduina, arcybiskup Santo Domingo (Dominikana)
8. Roger Michael Mahony, 76 lat, tytułu śś. Czterech Ukoronowanych, emerytowany arcybiskup Los Angeles
9. Julius Riyadi Darmaatmadja SJ, 78 lat, tytułu Niepokalanego Serca NMP, emerytowany arcybiskup Dżakarty
10. Jaimes Lucas Ortega y Alamino, 76 lat, tytułu śś. Akwili i Pryscylli, arcybiskup Hawany
11. Jean-Claude Turcotte, 76 lat, tytułu NMP od Najświętszego Sakramentu i śś Męczenników Kanadyjskich, emerytowany arcybiskup Montrealu
12. Vinko Puljic, 67 lat, tytułu Św. Klary na Vigna Clara, arcybiskup Sarajewa
13. Juan Sandoval Íñiguez, 79 lat, tytułu NMP z Gwadelupy i św. Filipa Męczennika przy Via Aurelia, emerytowany arcybiskup Guadalajary (Meksyk)
14. Antonio María Rouco Varela, 76 lat, tytułu Św. Wawrzyńca na Damaso, arcybiskup Madrytu
15. Dionigi Tettamanzi, 79 lat, tytułu śś. Ambrożego i Karola, emerytowany arcybiskup Mediolanu
16. Polycarp Pengo, 68 lat, tytułu NMP z La Salette, arcybiskup Dar – es – Salam (Tanzania)
17. Christoph Schönborn OP, 68 lat, tytułu Jezusa Boskiego Robotnika, arcybiskup Wiednia
18. Norberto Rivera Carrera, 70 lat, tytułu św. Franciszka z Asyżu na Ripa Grande, arcybiskup Meksyku
19. Francis Eugene George OMI, 76 lat, tytułu św. Bartłomieja na Wyspie, arcybiskup Chicago
20. Crescenzio Sepe, 69 lat, tytułu Boga Ojca Miłosiernego, arcybiskup Neapolu
21. Zenon Grocholewski, 73 lata, tytułu Św. Mikołaja w Carcere, prefekt Kongregacji Wychowania Katolickiego
22. Walter Kasper, 79 lat, tytułu Wszystkich Świętych na Via Appia Nuova, emerytowany przewodniczący Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan
23. Ivan Dias, 76 lat, tytułu Ducha Św. na Ferratella, emerytowany prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów
24. Geraldo Majella Agnelo, 79 lat, tytułu św. Grzegorza Wielkiego na Magliana Nuova, emerytowany arcybiskup Sao Salvador (Brazylia)
25. Audrys Juozas Backis, 76 lat, tytułu Narodzenia Pańskiego przy Via Gallia, arcybiskup wileński
26. Francisco Javier Errázuriz Ossa SIPS, 79 lat, tytułu NMP Królowej Pokoju, emerytowany arcybiskup Santiago (Chile)
27. Julio Terrazas Sandoval CSsR., 77 lat, tytułu św. Jana Chrzciciela de Rossi, arcybiskup Santa Cruz (Boliwia)
28. Wilfrid Fox Napier, OFM, 72 lata, tytułu św. Franciszka z Asyżu na Acilia, arcybiskup Durbanu (RPA)
29. Oscar Andrés Rodríguez Maradiaga SDB, 70 lat, tytułu św. Jana Apostoła i Ewangelisty na Spinaceto, arcybiskup Tegucigalpy (Honduras)
30. Juan Luis Cipriani Thorne, 69 lat, tytułu św. Kamila de Lellis, arcybiskup Limy
31. Clâudio Hummes OFM., 78 lat, tytułu św. Antoniego Padewskiego przy Via Merulana, emerytowany prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa
32. Jorge Mario Bergoglio SJ, 76 lat, tytułu św. Roberta Bellarmina, arcybiskup Buenos Aires
33. José da Cruz Policarpo, 77 lat, tytułu św. Antoniego na Polu Marsowym, patriarcha Lizbony
34. Severino Poletto, 79 lat, tytułu św. Józefa przy via Trionfale, emerytowany arcybiskup Turynu
35. Karl Lehmann, 76 lat, tytułu św. Leona Wielkiego, biskup Moguncji
36. Angelo Scola, 71 lat, tytułu śś. Dwunastu Apostołów, arcybiskup Mediolanu
37. Anthony Olubunmi Okogie, 76 lat, tytułu NMP z Góry Karmel na Mostacciano, emerytowany arcybiskup Lagos (Nigeria)
38. Gabriel Zubeir Wako, 72 lata, tytułu św. Atanazego przy via Tiburtina, arcybiskup Chartumu
39. Carlos Amigo Vallejo OFM, 78 lat, tytułu NMP z Monserrat (Hiszpanów), emerytowany arcybiskup Sewilli
40. Justin Francis Rigali, 77 lat, tutyłu św. Pryski, emerytowany arcybiskup Filadelfii
41. Keith Michael Patrick O'Brien, 75 lat, tytułu śś. Joachima i Anny na Tuscolano, arcybiskup Saint Andrews i Edynburga, prymas Szkocji
42. Ennio Antonelli, 76 lat, tytułu św. Andrzeja delle Fratte, emerytowany przewodniczący Papieskiej Rady do spraw Rodziny
43. Peter Kodwo Appiah Turkson, 64 lata, tytułu św. Liboriusza, przewodniczący Papieskiej Rady Iustitia et Pax
44. Telesphore Placidus Toppo, 73 lata, tytułu Najświętszego Serca Jezusa Konającego na Vitinia, arcybiskup Ranchi (Indie)
45. George Pell, 71 lat, tytułu św. Marii Dominiki Mazzarello, arcybiskup Sidney
46. Josip Bozanic, 63 lata, tytułu św. Hieronima (Chorwatów), arcybiskup Zagrzebia
47. Jean-Baptiste Pham Minh Mân, 79 lat, tytułu św. Justyna, arcybiskup Thành-Phô Hô Chí Minh (Wietnam)
48. Philippe Barbarin, 62 lata, tytułu Przenajświętszej Trójcy na Monte Pincio, arcybiskup Lyonu i Prymas Galii
49. Péter Erdö, 60 lat, tytułu św. Balbiny, arcybiskup Esztergomu i Budapesztu, prymas Węgier
50. Marc Ouellet PSS, 68 lat, tytuły NMP na Traspontina, prefekt Kongregacji ds. Biskupów i przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej
51. Agostino Vallini, 72 lata, tytułu św. Piotra Damiana na Wzgórzu św. Pawła, wikariusz Jego Świątobliwości na Miasto Rzym
52. Jorge Liberato Urosa Savino, 70 lat, tytułu NMP na Monti, arcybiskup Caracas
53. Jean-Pierre Ricard, 68 lat, tytułu św. Augustyna, arcybiskup Bordeaux
54. Antonio Cañizares Llovera, 67 lat, tytuły św. Pankracego, prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
55. Seán Patrick O'Malley, 68 lat, OFMCap., tytułu NMP Zwycięskiej, arcybiskup Bostonu
56. Stanisław Dziwisz, 73 lata, tytułu NMP del Popolo, arcybiskup krakowski
57. Carlo Caffarra, 74 lata, tytułu św. Jana Chrzciciela (florentyńczyków), arcybiskup Bolonii
58. Seán Baptist Brady, 73 lata, tytułu śś. Kwiryna i Julity, arcybiskup Armagh i prymas Całej Irlandii
59. Lluis Martínez Sistach, 75 lat, tytułu św. Sebastiana w Katakumbach, arcybiskup Barcelony
60. André Vingt-Trois, 70 lat, tytułu św. Ludwika (Francuzów), arcybiskup Paryża.
61. Angelo Bagnasco, 70 lat, tytułu Wielkiej Matki Boga, arcybiskup Genui.
62. Théodore-Adrien Sarr, 76 lat, tytułu św. Łucji na placu Armii, arcybiskup Dakkaru
63. Oswald Gracias, 68 lat, tytułu św. Pawła od Krzyża na "Corviale", arcybiskup Bombaju
64. Francisco Robles Ortega, 64 lata, tytułu NMP Ofiarowania, arcybiskup Guadalajary (Meksyk)
65. Daniel Nicholas DiNardo, 63 lata, tytułu św. Euzebiusza, arcybiskup Galveston - Houston
66. Odilio Pedro Scherer, 63 lata, tytułu św. Andrzeja na Kwirynale, arcybiskup Sao Paulo
67. John Njue, 69 lat, tytułu Najdroższej Krwi Pana Naszego Jezusa Chrystusa, arcybiskup Nairobi
68. Raúl Eduardo Vela Chiriboga, 79 lat, tytułu NMP na Via, emerytowany arcybiskup Quito (Ekwador)
69. Laurent Monsengwo Pasinya, 73 lata, tytułu NMP Królowej Pokoju na Ostia Mare, arcybiskup Kingszasy (Demokratyczna Republika Konga)
70. Paolo Romeo, 75 lat, tytułu NMP Hodogetrii (Sycylijczyków), arcybiskup Palermo
71. Donald William Wuerl, 72 lata, tytułu św. Piotra w Okowach, arcybiskup Waszyngtonu
72. Raymundo Damasceno Assis, 76 lat, tytułu NMP Niepokalanej na Tiburtino, arcybiskup Aparecidy (Brazylia)
73. Kazimierz Nycz, 63 lata, tytułu św. Sylwestra i Marcina na Monti, arcybiskup warszawski
74. Albert Malcolm Ranjith Patabendige Don, 65 lat, tytułu św. Wawrzyńca na Lucina, arcybiskup Colombo (Sri Lanka)
75. Reinhard Marx, 59 lat, tytułu św. Korbiniana arcybiskup Monachium i Fryzyngi
76. George Alencherry, 67 lat, tytułu św. Bernarda alle Terme, syro - malabarski arcybiskup większy Ernakulam – Angamaly
77. Thomas Christopher Collins, 66 lat, tytułu św. Patryka, arcybiskup Toronto
78. Dominik Duka OP, 69 lat, tytułu św. Marcelina i Piotra, arcybiskup Pragi i prymas Czech
79. Willem Jacobus Eijk, 59 lat, tytułu św. Kaliksta, arcybiskup Utrechtu i prymas Holandii
80. Giuseppe Betori, 66 lat, tytułu św. Marcelego, arcybiskup Florencji
81. Thimothy Michael Dolan, 63 lata, tytułu NMP z Guadalupy na Monte Mario, arcybiskup Nowego Jorku
82. Rainer Maria Woelki, 56 lat, tytułu św. Jana Marii Vianneya, arcybiskup Berlina
83. John Tong Hon, 73 lata, tytułu NMP Królowej Apostołów, biskup Hongkongu
84. Baselios Cleemis Thottunkal, 53 lata, tytułu św. Grzegorza VII, syro – malankarski arcybiskup większy Trivandrum (Indie)
85. John Olorunfemi Onaiyekan, 69 lat, tytułu św. Saturnina, arcybiskup Abudży (Nigeria)
86. Rubén Salazar Gómez, 70 lat, tytułu św. Gerarda Maielli, arcybiskup Bogoty (Kolumbia)
87. Luis Antonio Tagle, 55 lat, tytułu św. Feliksa da Cantalice a Centocelle, arcybiskup Manili

Stopień Diakonów

88. Jean-Louis Tauran, 69 lat, diakonia Św. Apolinarego na Terme Neroniane-Alessandrine, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego.
89. Attilio Nicora, 76 lat, diakonia Św. Filipa Nereusza na Eurosia, przewodniczący Urzędu Informacji Finansowej
90. William Joseph Levada, 76 lat, diakonia NMP w Domenica, emerytowany prefekt Kongregacji Doktryny Wiary
91. Franc Rodé, 78 lat, diakonia Św. Franciszka Ksawerego na Garbatella, emerytowany prefekt Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego
92. Leonardo Sandri, 69 lat, diakonia śś. Błażeja i Karola na Catinari, prefekt Kongregacji Kościołów Wschodnich
93. Giovanni Lajolo, 78 lat, diakonia NMP Wyzwolicielki na Monte Testaccio, emerytowany przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego i emerytowany przewodniczący Gubernatoratu Państwa Watykańskiego.
94. Paul Josef Cordes, 78 lat, diakonia św. Wawrzyńca in Piscibus, emerytowany przewodniczący Papieskiej Rady „Cor Unum”
95. Angelo Comastri, 69 lat, diakonia św. Salwatora in Lauro, archiprezbiter bazyliki św. Piotra i przewodniczący Fabryki św. Piotra
96. Stanisław Ryłko, 67 lat, diakonia Najświętszego Serca Chrystusa Króla, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich
97. Raffaele Farina, S.D.B., 79 lat, diakonia św. Jana della Pigna, emerytowany archiwista i bibliotekarz Świętego Kościoła Rzymskiego.
98. Angelo Amato SDB, 74 lata, diakonia NMP na Aquiro, prefekt Kongregacji ds. Świętych
99. Robert Sarah, 67 lat, diakonia św. Janan Bosco na via Tuscolana, przewodniczący Papieskiej Rady „Cor Unum”
100. Francesco Monterisi, 78 lat, diakonia św. Pawła na Regla, emerytowany archiprezbiter bazyliki św. Pawła za Murami
101. Raymond Burke, 64 lata, diakonia św. Agaty (Gotów), prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej
102. Kurt Koch, 63 lata, diakonia Niepokalanego Serca NMP, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan
103. Paolo Sardi, 78 lat, diakonia NMP Wspomożycielki na via Tuscolana, propatron Suwerennego Zakonu Kawalerów Maltańskich
104. Mauro Piacenza, 68 lat, diakonia św. Pawła na Tre Fontane, prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa
105. Valesio de Paolis, 77 lat, diakonia Jezusa Dobrego Pasterza na Montagnola, emerytowany przewodniczący Prefektury ds. Ekonomicznych Stolicy Apostolskiej
106. Gianfranco Ravasi, 70 lat, diakonia św. Jerzego na Velabro, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury
107. Fernando Filoni, 66 lat, diakonia NMP di Coromoto u św. Jana Bożego, prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów (Rozkrzewiania Wiary)
108. Manuel Monteiro de Castro, 75 lat, diakonia św. Dominika Guzmana, Penitencjarz Większy
109. Santos Abril y Castelló, 77 lat, diakonia św. Poncjana, archiprezbiter Bazyliki Matki Bożej Większej
110. Antonio Maria Vegliò, 75 lat, diakonia św. Cezarego na Palatynie, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących
111. Giuseppe Bertello, 70 lat, diakonia św. Wita, Modesta i Krescencji, przewodniczący Papieskiej Komisji do spraw Państwa Miasta Watykańskiego oraz przewodniczący Gubernatoratu Państwa Miasta Watykańskiego
112. Francesco Coccopalmerio, 75 lat, diakonia św. Józefa dei Falegnami, przewodniczący Papieskiej Rady do spraw Tekstów Prawnych
113. João Bráz de Aviz, 65 lat, diakonia św. Heleny za Bramą Prenestyńską, prefekt Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego
114. Edwin Frederick O’Brien, 73 lata, diakonia św. Sebastiana na Palatynie, pro – wielki mistrz Rycerskiego Zakonu Grobu Bożego w Jerozolimie
115. Domenico Calcagno, 70 lat, diakonia Zwiastowania NMP na Via Ardeatina, przewodniczący Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej
116. Giuseppe Versaldi, 69 lat, Diakonia Najświętszego Serca Pana Jezusa na Castro Pretorio, przewodniczący Prefektury do spraw Ekonomicznych Stolicy Apostolskiej
117. James Michael Harvey, 63 lata, diakonia św. Piusa V na Villa Carpegna, archiprezbiter bazyliki św. Pawła za Murami

Konklawe między 16 a 21 marca.

(...)od chwili, gdy Stolica Apostolska jest zgodnie z prawem wakująca - obecni Kardynałowie elektorzy powinni poczekać piętnaście pełnych dni na nieobecnych Kardynałów; pozostawiam jednak Kolegium Kardynałów prawo odłożenia, jeśli są poważne motywy, początku wyboru na kilka dalszych dni. Ale po upływie maksymalnie dwudziestu dni od rozpoczęcia wakatu Stolicy Apostolskiej wszyscy obecni Kardynałowie elektorzy są zobowiązani przystąpić do wyboru.

Jan Paweł II, Konstytucja Apostolska Universi Dominici Gregis z 22 lutego 1996 r.